Για τέσσερις δεκαετίες, η χώρα ήταν υπό τον ζυγό του Κομμουνιστικού Κόμματος και του ιστορικού ηγέτη Χότζα. Υπό το άγρυπνο μάτι της Μόσχας, τα Τίρανα ακολούθησαν διαδικασία εκδημοκρατισμού μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Εκδημοκρατισμός που χαρακτηρίζεται φέτος από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αλβανίας, τον Ιούλιο του 2012 (ημερομηνία δεν έχει οριστεί).
Η τελευταία ψηφοφορία προκάλεσε σοκ στους εξωτερικούς παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Χρειάστηκαν πέντε ψήφοι στο Κοινοβούλιο για να προκύψει ο σημερινός πρόεδρος, Bamir Topi , μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανών . Αυτή η έμμεση εκλογή δεν βρίσκει σύμφωνους τους πολίτες της Αλβανίας, ο πρόεδρος έχει περιορισμένη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης ενώ ο πρωθυπουργός, Σαλί Μπερίσα καταλαμβάνει σημαντικό μέρος.
Ωστόσο, το προεδρικό γραφείο έχει διάφορους ρόλους που ορίζονται με σαφή τρόπο από το αλβανικό Σύνταγμα, που εγκρίθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1998 μετά από δημοψήφισμα, το οποίο τοποθετεί τον πρόεδρο σε θέση βασικού παράγοντα για την θεσμική ζωή της Αλβανίας.
Το άρθρο 92 του αλβανικού Συντάγματος, τον ορίζει ως επικεφαλής του στρατού και λέει ότι πρέπει να προσυπογράφει τους νόμους που ψηφίζονται από τη Βουλή, καθώς και από τις διεθνείς συνθήκες. Για να μπορεί να ασκήσει έτσι εξουσία και επιρροή στα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της χώρας.
Με αυτήν την εκλογή προκύπτουν δύο προβλήματα με τα οποία η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη. Το πρώτο είναι το σύστημα ψηφοφορίας, το οποίο διαταράσσει την εκλογική διαδικασία και δεύτερον την αποτυχία του αλβανικού εκλογικού συστήματος.
Διεξαγωγή των εκλογών
Το άρθρο 64 του αλβανικού Συντάγματος, της 28ης Νοεμβρίου 1998, προβλέπει ότι το Κοινοβούλιο αποτελείται από 140 μέλη τα οποία εκλέγουν τον πρόεδρο με πλειοψηφία 3/5 των ψήφων (βάσει του άρθρου 87 του Συντάγματος), ή 84 ψήφους . Μια κοινοβουλευτική ομάδα η οποία αποτελείται από τουλάχιστον 20 εκλεγμένα μέλη μπορεί να παρουσιάσει έναν υποψήφιο. Η συμμετοχή με απαρτία είναι δύσκολο να επιτευχθεί, είναι σύνηθες να επιλέγουν έναν υποψήφιο ο οποίος έχει την συναίνεση του Κοινοβουλίου.
Με αυτή την οπτική, η θέση αυτή καταλαμβάνεται διαδοχικά από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αλβανίας ( κεντροαριστερό) και το Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών
(κεντροδεξιό). Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το σύστημα, μπορούμε να παρατηρήσουμε τη διεξαγωγή των προεδρικών αλβανικών εκλογών που πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι του 2007.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 3ης Ιουλίου το 2005, το Κοινοβούλιο αποτελείται:
*Μπλε σκούρο: Δημοκρατικό κόμμα Αλβανίας
*Ροζ: Σοσιαλιστικό κόμμα Αλβανίας
Στις εκλογές θα παρουσιαστούν δύο υποψήφιοι , ο Μπαμίρ Τόπι του δημοκρατικού κόμματος και ο Φάτος Νάνο του σοσιαλιστικού κόμματος . Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα που είναι μέλος του δημοκρατικού κόμματος, είχε αποφασίσει να παρουσιάσει την υποφηφιότητά του χωρίς συμφωνία συνδιαλλαγής, Σε απάντηση το σοσιαλιστικό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε αποφασίσει να μποϊκοτάρει τις εκλογές. Ως εκ τούτου, θα προέκυπτε πρόβλημα στην εκλογή του Προέδρου.
Χρειάστηκαν πέντε ψηφοφορίες με 90 ψήφους των παρόντων μελών, συμπεριλαμβανομένων των δέκα από το σοσιαλιστικό κόμμα, για να οριστεί επιτέλους ο Μπαμίρ Τόπι στις 20 Ιουλ 2007 ως πρόεδρος με 85 ψήφους υπέρ, μία περισσότερη δηλαδή από την απαιτούμενη απαρτία. Αυτό το επώδυνο επεισόδιο για τους Αλβανούς πολιτικούς ηγέτες ανέδειξε τις αδυναμίες του εκλογικού συστήματος και διατάραξε σοβαρά τις σχέσεις της Αλβανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά την εκλογή του, ο σημερινός πρόεδρος προσπάθησε να εναντιωθεί στον πρωθυπουργό. Για παράδειγμα, αποφάσισε να αναγνωρίσει την δήλωση ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, της 28ης Φεβρουαρίου 2008, πριν από την κυβέρνηση.
Νέες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 28 Ιουνίου 2008. Τα δύο μεγάλα κόμματα, το σοσιαλιστικό και το δημοκρατικό αποφάσισαν να σχηματίσουν συνασπισμό προσεγγίζοντας άλλα μικρότερα κόμματα, με λιγότερες έδρες στο Κοινοβούλιο. Έτσι, δύο μεγάλες συμμαχίες δημιουργήθηκαν, η «Συμμαχία για την αλλαγή» , με επικεφαλής το δημοκρατικό και η « Ενοποίηση για την αλλαγή», με επικεφαλής το σοσιαλιστικό.
Προστέθηκε σε αυτές τις δύο μεγάλες συμμαχίες ακόμα μια κίνηση, η «Σοσιαλιστική Συμμαχία» , με επικεφαλής το Σοσιαλιστικό Κίνημα για Ενσωμάτωση (κεντροαριστερά). Το κόμμα αυτό ιδρύθηκε από διαφωνούντες του σοσιαλιστικού κόμματος, εξοργισμένους από την απάτη και τη σύγκρουση συμφερόντων που προέκυψαν μετά τις εκλογές του 2005.
Το σημερινό Αλβανικό Κοινοβούλιο αποτελείται:
*Μπλε: Συμμαχία για την αλλαγή
*Ροζ: Ενοποίηση για την αλλαγή
*Πορτοκαλί: Σοσιαλιστική συμμαχία
Μετά τις εκλογές, ο Σαλί Μπερίσα ξαναδιορίστηκε πρωθυπουργός. Ωστόσο, με δεδομένες τις πολλές παρατυπίες των εκλογών, το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποφάσισε να μην συνεδριάζει στο Κοινοβούλιο. Από το 2009 έως το Δεκέμβριο του 2011, στο Κοινοβούλιο συμμετείχαν εκλεγμένοι μόνο από την «Συμμαχία για την Αλλαγή».
Επιπλέον, κατά τους τελευταίους μήνες, ο Μπαμίρ Τόπι επέστρεψε στον πόλεμο εναντίον του Πρωθυπουργού και δεν δίσταζε να τον επικρίνει ανοιχτά. Ο πρόεδρος εμπόδιζε για αρκετούς μήνες τον διορισμό του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της Αλβανίας και τον διορισμό ορισμένων μελών του Συνταγματικού Συμβουλίου.
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν τον Ιούλιο του 2012, με μια σύνθεση Κοινοβουλίου που θα είναι ακόμη πιο έντονη από ό, τι το 2007. Στο πλαίσιο μιας νέας σύγκρουσης μεταξύ Δημοκρατικού και Σοσιαλιστικού κόμματος , η Αλβανία θα αντιμετωπίσει πιθανότατα την χειρότερη πολιτική κρίση από την πτώση του κομμουνισμού. Μετά από δύο χρόνια αποκλεισμού των μεγάλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, η Αλβανική δημοκρατία δεν έχει καμία εγγύηση αξιοπιστίας στους διεθνείς εταίρους της, ιδιαίτερα προς την ΕΕ.
Και η απουσία του προέδρου θα μπορούσε να αδράξει τον θεσμικό μηχανισμό της χώρας. Για να αποφευχθεί μια άλλη κρίση, τροποποίηση του αλβανικού Συντάγματος έλαβε χώρα τον Ιανουάριο. Τώρα, αρκεί μια απλή πλειοψηφία για την εκλογή του Προέδρου στο Κοινοβούλιο. Οι εξωτερικοί παρατηρητές και η αντιπολίτευση βλέπουν σε αυτήν την αλλαγή έναν ελιγμό που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυβέρνησης η οποία θα μπορούσε να παρουσιάσει το δικό της υποψήφιο.
Κριτικές για το εκλογικό σύστημα της Αλβανίας.
Το πρόβλημα αυτό αναδεικνύει τις αδυναμίες του αλβανικού κράτους, όπου η δημοκρατική πρακτική είναι παρόμοια με τη διευθέτηση των βαθμών. Η αλβανική πολιτική τάξη έχει συχνά επικριθεί για τις στενές σχέσεις της με το οργανωμένο έγκλημα. Για να αναδειχθούν τα προβλήματα, μπορούμε να βασιστούμε στα επόμενα στοιχεία:
- Εγκληματικές πρακτικές.
Δύο γεγονότα το επιβεβαιώνουν: Το πρώτο συνέβη 2 Μάιου 2009, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ένας εκλεγμένος αξιωματούχος της αντιπολίτευσης δολοφονήθηκε στο σπίτι του. Το δεύτερο πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, ένας δικαστής ήταν το θύμα ενός παγιδευμένου αυτοκινήτου αυτοκτονίας.
- Απόρριψη αμφισβήτησης.
Ο πληθυσμός διαμαρτυρήθηκε στις αρχές του 2011 για μια νέα υπόθεση διαφθοράς στην οποία εμπλέκεται η κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσα. Σε απάντηση, η κυβέρνηση έστειλε την αστυνομία η οποία χρησιμοποίησε αληθινές σφαίρες κατά των διαδηλωτών, σκοτώνοντας τρία άτομα.
- Η εκλογική νοθεία.
Το τελευταίο χρονολογικά επεισόδιο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι ήταν η επίμαχη ψηφοφορία των Τιράνων. Αυτό το καλοκαίρι, ο απερχόμενος δήμαρχος, Έντι Ράμα, αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος έχασε τις εκλογές με 84 ψήφους έναντι του υποψηφίου του δημοκρατικού κόμματος Λουζλίμ Μπάσα. Πολλές δόλιες πρακτικές παρατηρήθηκαν από την αντιπολίτευση και από τις αποστολές παρατηρητών του ΟΑΣΕ στις εκλογές.Το σοσιαλιστικό κόμμα αποφάσισε να προσφύγει σε επόμενη ψηφοφορία για την Εκλογική Επιτροπή της χώρας. Ωστόσο, δήλωσε ότι δεν σημειώθηκε καμία παρατυπία. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέλη αυτής της επιτροπής διορίζονται από την κυβέρνηση.
Στα Βαλκάνια, η χώρα θεωρείται συχνά ως το κακό παιδί της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Προστίθενται στις ανεπάρκειες της πολιτικής της πολλά κοινωνικά προβλήματα, ιδιαίτερα όσον αφορά το σεβασμό των μειονοτήτων και της ελευθερίας της έκφρασης.
Ωστόσο, για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του λαού της και των διεθνών εταίρων της, η Αλβανία βρίσκεται αντιμέτωπη με το πολιτικό της σύστημα. Διχασμένη ανάμεσα στο κόμμα της πλειοψηφίας που υπονομεύεται από τη διαφθορά και τις περιπτώσεις εκλογικής νοθείας, ένα σοσιαλιστικό κόμμα που δεν μπορεί να αποδεχθεί την ήττα του στα Τίρανα. Οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν μια πραγματική δοκιμασία για τη χώρα. Η ετυμηγορία θα δοθεί αυτό το καλοκαίρι.
Πηγή: nouvelle-europe.eu
Η τελευταία ψηφοφορία προκάλεσε σοκ στους εξωτερικούς παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Χρειάστηκαν πέντε ψήφοι στο Κοινοβούλιο για να προκύψει ο σημερινός πρόεδρος, Bamir Topi , μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανών . Αυτή η έμμεση εκλογή δεν βρίσκει σύμφωνους τους πολίτες της Αλβανίας, ο πρόεδρος έχει περιορισμένη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης ενώ ο πρωθυπουργός, Σαλί Μπερίσα καταλαμβάνει σημαντικό μέρος.
Ωστόσο, το προεδρικό γραφείο έχει διάφορους ρόλους που ορίζονται με σαφή τρόπο από το αλβανικό Σύνταγμα, που εγκρίθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1998 μετά από δημοψήφισμα, το οποίο τοποθετεί τον πρόεδρο σε θέση βασικού παράγοντα για την θεσμική ζωή της Αλβανίας.
Το άρθρο 92 του αλβανικού Συντάγματος, τον ορίζει ως επικεφαλής του στρατού και λέει ότι πρέπει να προσυπογράφει τους νόμους που ψηφίζονται από τη Βουλή, καθώς και από τις διεθνείς συνθήκες. Για να μπορεί να ασκήσει έτσι εξουσία και επιρροή στα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της χώρας.
Με αυτήν την εκλογή προκύπτουν δύο προβλήματα με τα οποία η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη. Το πρώτο είναι το σύστημα ψηφοφορίας, το οποίο διαταράσσει την εκλογική διαδικασία και δεύτερον την αποτυχία του αλβανικού εκλογικού συστήματος.
Διεξαγωγή των εκλογών
Το άρθρο 64 του αλβανικού Συντάγματος, της 28ης Νοεμβρίου 1998, προβλέπει ότι το Κοινοβούλιο αποτελείται από 140 μέλη τα οποία εκλέγουν τον πρόεδρο με πλειοψηφία 3/5 των ψήφων (βάσει του άρθρου 87 του Συντάγματος), ή 84 ψήφους . Μια κοινοβουλευτική ομάδα η οποία αποτελείται από τουλάχιστον 20 εκλεγμένα μέλη μπορεί να παρουσιάσει έναν υποψήφιο. Η συμμετοχή με απαρτία είναι δύσκολο να επιτευχθεί, είναι σύνηθες να επιλέγουν έναν υποψήφιο ο οποίος έχει την συναίνεση του Κοινοβουλίου.
Με αυτή την οπτική, η θέση αυτή καταλαμβάνεται διαδοχικά από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αλβανίας ( κεντροαριστερό) και το Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών
(κεντροδεξιό). Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το σύστημα, μπορούμε να παρατηρήσουμε τη διεξαγωγή των προεδρικών αλβανικών εκλογών που πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι του 2007.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 3ης Ιουλίου το 2005, το Κοινοβούλιο αποτελείται:
*Μπλε σκούρο: Δημοκρατικό κόμμα Αλβανίας
*Ροζ: Σοσιαλιστικό κόμμα Αλβανίας
Στις εκλογές θα παρουσιαστούν δύο υποψήφιοι , ο Μπαμίρ Τόπι του δημοκρατικού κόμματος και ο Φάτος Νάνο του σοσιαλιστικού κόμματος . Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα που είναι μέλος του δημοκρατικού κόμματος, είχε αποφασίσει να παρουσιάσει την υποφηφιότητά του χωρίς συμφωνία συνδιαλλαγής, Σε απάντηση το σοσιαλιστικό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε αποφασίσει να μποϊκοτάρει τις εκλογές. Ως εκ τούτου, θα προέκυπτε πρόβλημα στην εκλογή του Προέδρου.
Χρειάστηκαν πέντε ψηφοφορίες με 90 ψήφους των παρόντων μελών, συμπεριλαμβανομένων των δέκα από το σοσιαλιστικό κόμμα, για να οριστεί επιτέλους ο Μπαμίρ Τόπι στις 20 Ιουλ 2007 ως πρόεδρος με 85 ψήφους υπέρ, μία περισσότερη δηλαδή από την απαιτούμενη απαρτία. Αυτό το επώδυνο επεισόδιο για τους Αλβανούς πολιτικούς ηγέτες ανέδειξε τις αδυναμίες του εκλογικού συστήματος και διατάραξε σοβαρά τις σχέσεις της Αλβανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά την εκλογή του, ο σημερινός πρόεδρος προσπάθησε να εναντιωθεί στον πρωθυπουργό. Για παράδειγμα, αποφάσισε να αναγνωρίσει την δήλωση ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, της 28ης Φεβρουαρίου 2008, πριν από την κυβέρνηση.
Νέες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 28 Ιουνίου 2008. Τα δύο μεγάλα κόμματα, το σοσιαλιστικό και το δημοκρατικό αποφάσισαν να σχηματίσουν συνασπισμό προσεγγίζοντας άλλα μικρότερα κόμματα, με λιγότερες έδρες στο Κοινοβούλιο. Έτσι, δύο μεγάλες συμμαχίες δημιουργήθηκαν, η «Συμμαχία για την αλλαγή» , με επικεφαλής το δημοκρατικό και η « Ενοποίηση για την αλλαγή», με επικεφαλής το σοσιαλιστικό.
Προστέθηκε σε αυτές τις δύο μεγάλες συμμαχίες ακόμα μια κίνηση, η «Σοσιαλιστική Συμμαχία» , με επικεφαλής το Σοσιαλιστικό Κίνημα για Ενσωμάτωση (κεντροαριστερά). Το κόμμα αυτό ιδρύθηκε από διαφωνούντες του σοσιαλιστικού κόμματος, εξοργισμένους από την απάτη και τη σύγκρουση συμφερόντων που προέκυψαν μετά τις εκλογές του 2005.
Το σημερινό Αλβανικό Κοινοβούλιο αποτελείται:
*Μπλε: Συμμαχία για την αλλαγή
*Ροζ: Ενοποίηση για την αλλαγή
*Πορτοκαλί: Σοσιαλιστική συμμαχία
Μετά τις εκλογές, ο Σαλί Μπερίσα ξαναδιορίστηκε πρωθυπουργός. Ωστόσο, με δεδομένες τις πολλές παρατυπίες των εκλογών, το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποφάσισε να μην συνεδριάζει στο Κοινοβούλιο. Από το 2009 έως το Δεκέμβριο του 2011, στο Κοινοβούλιο συμμετείχαν εκλεγμένοι μόνο από την «Συμμαχία για την Αλλαγή».
Επιπλέον, κατά τους τελευταίους μήνες, ο Μπαμίρ Τόπι επέστρεψε στον πόλεμο εναντίον του Πρωθυπουργού και δεν δίσταζε να τον επικρίνει ανοιχτά. Ο πρόεδρος εμπόδιζε για αρκετούς μήνες τον διορισμό του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της Αλβανίας και τον διορισμό ορισμένων μελών του Συνταγματικού Συμβουλίου.
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν τον Ιούλιο του 2012, με μια σύνθεση Κοινοβουλίου που θα είναι ακόμη πιο έντονη από ό, τι το 2007. Στο πλαίσιο μιας νέας σύγκρουσης μεταξύ Δημοκρατικού και Σοσιαλιστικού κόμματος , η Αλβανία θα αντιμετωπίσει πιθανότατα την χειρότερη πολιτική κρίση από την πτώση του κομμουνισμού. Μετά από δύο χρόνια αποκλεισμού των μεγάλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, η Αλβανική δημοκρατία δεν έχει καμία εγγύηση αξιοπιστίας στους διεθνείς εταίρους της, ιδιαίτερα προς την ΕΕ.
Και η απουσία του προέδρου θα μπορούσε να αδράξει τον θεσμικό μηχανισμό της χώρας. Για να αποφευχθεί μια άλλη κρίση, τροποποίηση του αλβανικού Συντάγματος έλαβε χώρα τον Ιανουάριο. Τώρα, αρκεί μια απλή πλειοψηφία για την εκλογή του Προέδρου στο Κοινοβούλιο. Οι εξωτερικοί παρατηρητές και η αντιπολίτευση βλέπουν σε αυτήν την αλλαγή έναν ελιγμό που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυβέρνησης η οποία θα μπορούσε να παρουσιάσει το δικό της υποψήφιο.
Κριτικές για το εκλογικό σύστημα της Αλβανίας.
Το πρόβλημα αυτό αναδεικνύει τις αδυναμίες του αλβανικού κράτους, όπου η δημοκρατική πρακτική είναι παρόμοια με τη διευθέτηση των βαθμών. Η αλβανική πολιτική τάξη έχει συχνά επικριθεί για τις στενές σχέσεις της με το οργανωμένο έγκλημα. Για να αναδειχθούν τα προβλήματα, μπορούμε να βασιστούμε στα επόμενα στοιχεία:
- Εγκληματικές πρακτικές.
Δύο γεγονότα το επιβεβαιώνουν: Το πρώτο συνέβη 2 Μάιου 2009, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ένας εκλεγμένος αξιωματούχος της αντιπολίτευσης δολοφονήθηκε στο σπίτι του. Το δεύτερο πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, ένας δικαστής ήταν το θύμα ενός παγιδευμένου αυτοκινήτου αυτοκτονίας.
- Απόρριψη αμφισβήτησης.
Ο πληθυσμός διαμαρτυρήθηκε στις αρχές του 2011 για μια νέα υπόθεση διαφθοράς στην οποία εμπλέκεται η κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσα. Σε απάντηση, η κυβέρνηση έστειλε την αστυνομία η οποία χρησιμοποίησε αληθινές σφαίρες κατά των διαδηλωτών, σκοτώνοντας τρία άτομα.
- Η εκλογική νοθεία.
Το τελευταίο χρονολογικά επεισόδιο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι ήταν η επίμαχη ψηφοφορία των Τιράνων. Αυτό το καλοκαίρι, ο απερχόμενος δήμαρχος, Έντι Ράμα, αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος έχασε τις εκλογές με 84 ψήφους έναντι του υποψηφίου του δημοκρατικού κόμματος Λουζλίμ Μπάσα. Πολλές δόλιες πρακτικές παρατηρήθηκαν από την αντιπολίτευση και από τις αποστολές παρατηρητών του ΟΑΣΕ στις εκλογές.Το σοσιαλιστικό κόμμα αποφάσισε να προσφύγει σε επόμενη ψηφοφορία για την Εκλογική Επιτροπή της χώρας. Ωστόσο, δήλωσε ότι δεν σημειώθηκε καμία παρατυπία. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέλη αυτής της επιτροπής διορίζονται από την κυβέρνηση.
Στα Βαλκάνια, η χώρα θεωρείται συχνά ως το κακό παιδί της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Προστίθενται στις ανεπάρκειες της πολιτικής της πολλά κοινωνικά προβλήματα, ιδιαίτερα όσον αφορά το σεβασμό των μειονοτήτων και της ελευθερίας της έκφρασης.
Ωστόσο, για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του λαού της και των διεθνών εταίρων της, η Αλβανία βρίσκεται αντιμέτωπη με το πολιτικό της σύστημα. Διχασμένη ανάμεσα στο κόμμα της πλειοψηφίας που υπονομεύεται από τη διαφθορά και τις περιπτώσεις εκλογικής νοθείας, ένα σοσιαλιστικό κόμμα που δεν μπορεί να αποδεχθεί την ήττα του στα Τίρανα. Οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν μια πραγματική δοκιμασία για τη χώρα. Η ετυμηγορία θα δοθεί αυτό το καλοκαίρι.
Πηγή: nouvelle-europe.eu
